dr  hab. Tomasz Gackowski
11 stycznia 2019 r., godz. 10.00
Instytut Informacji Naukowej i Bibliotekoznawstwa UWr, pl. Uniwersytecki 9/13
sala 104 (im. prof. K. Głombiowskiego)

Badacze mediów na całym świecie coraz częściej zwracają uwagę na pewne niedostatki klasycznych metod z obszaru nauk społecznych i humanistycznych. Wiele mówi się o potrzebie ich triangulacji, uczeni skłaniają się także ku nowoczesnym technologiom, takim jak eyetracking, facetracking, EDA/GSR, EEG, NIRS etc. Okazuje się, iż to, co respondent odczuwa/przeżywa/dostrzega, na co reaguje, jest w znacznym stopniu mierzalne i może podlegać standaryzacji. Jeśli tak, to badacze współczesnych mediów nie muszą już ograniczać się do wywiadów pogłębionych, dzienniczków obserwacji, ankiet czy też grup fokusowych. Dzięki nowoczesnym technologiom nie są też ograniczeni tzw. efektem deklaracji (chociaż wpływu obserwatora na badanego nie da się nigdy całkowicie wyeliminować). W badaniach nad recepcją książek, prasy, radia, telewizji, mediów społecznościowych, aplikacji, gier czy też w doświadczeniach rzeczywistości wirtualnej (VR/AR) można pokusić się o sprawdzenie tego, co faktycznie dostrzega lub przeżywa respondent w momencie kontaktu z bodźcem. W perspektywie biometrycznej przedmiotem refleksji jest więc nie tylko to, co badany sam chce nam powiedzieć, ale także niekontrolowane reakcje jego organizmu. Powyższe zagadnienia zaprezentuję na przykładach różnych badań, realizowanych w Laboratorium Badań Medioznawczych Uniwersytetu Warszawskiego.