Bym złożył sonet, Violente mię prosi;
nierazem znoił w takowym rygorze:
czternaście wierszów sonet pojąć może.
Trzy z przodka fraszka ze śmiechem unosi.

Trapiąc się, jaki rym tutaj położę,
do drugiej strofy dobiegam w rozpędzie.
Niech mi tercyna z odsieczą przybędzie,
a oną strofą nic się nie zatrwożę.

W pierwszą tercynę wchodzę i chociażem
za próg przełożył, zda się, jedną nogę,
już tę tercynę gładko zamknąć mogę.

Drugiej dostawszy, z jednakim kurażem
- chocia naprzeciw wiersz trzynasty bieży -
czternasty-m skroił! Licz kto mi nie wierzy!

Transcription from: 
Sonety hiszpańskie, Jan Winczakiewicz (tłumacz), Londyn, Oficyna Poetów i Malarzy, 1965.